Бештари тоҷиконе, ки дини худро иваз кардаанд, аз тарси мавриди муҳокимаи атрофиён қарор нагирифтан, эътиқодоти динии худро пинҳон мекунанд.
Ба канали мо дар Telegram ҳамроҳ шавед!
Намояндагони маркази миссионерии масеҳии “Greace Somin”, ки тоҷикони этникӣ ҳастанд, мегӯянд, пас аз он ки аз ислом ба масеҳият гузаштанд, дар хонаводаҳояшон бо мушкил рӯбарӯ шуданд. Аз ин рӯ пайрави дини масеҳӣ будани худро аз атрофиён пинҳон мекунанд.
Умед (ном иваз шудааст) яке аз чунин нафарон аст. Ӯ мегӯяд, баъди он ба масеҳият пайваст, ки модараш пас аз дуои тағои масеҳияш шифо ёфт: -Вақте дар синфи 8 мехондам, тағоямро барои он ки дини исломро ба масеҳият иваз кард, ҳамеша “кофир” мегуфтам. Вақте модарам бемор шуд, табибони зиёде дар муолиҷааш бечора шуданд. Ӯ қариб ба ҳалокат расид. Аммо вақте тағоям барои ӯ дуо кард, шифо ёфт. Ин мисли муъҷиза буд. Баъди ин, динамро тағйир додам. Аммо мавриди муҳокимаи атрофиён қарор гирифтам, аз ин рӯ талош мекунам ифшо накунам, ки масеҳӣ ҳастам.Одатан мо дар бораи дини ман суҳбат намекунем, ба ҳамсояҳо низ умуман дар ин мавзӯъ гап намезанам.
Дар аввал ҳатто волидонам инро қабул надоштанд. Аммо вақте мушоҳида карданд, ки дар рафтору кирдор умуман тағйир наёфта, баръакс беҳтар шудаам, маро он гуна ки ҳастам, пазируфтанд.
Вале баъзан бо ҳамсарам дар ин маврид мушкил пеш меояд. Ӯ маро дарк намекунад. Одатан мо дар бораи дини ман суҳбат намекунем, ба ҳамсояҳо низ умуман дар ин мавзӯъ гап намезанам. Беҳтар аст, онҳо инро надонанд. Ба ҳама намешавад, фаҳмонд, зеро фанатҳо зиёданд.
Пресвитериан ва Пентикосталҳо
Пас аз суқути Иттиҳоди Шӯравӣ миссионерҳои зиёде ба Тоҷикистон омаданд. Он замон дар кишвар як қатор ҳаракатҳои протестантӣ, монанди ибодатгоҳи пентикосталҳо (пятидесятникҳо) “Ҳарфи зиндагӣ”, Калисои расулии ҷадид ва ғайра фаъол шуд.
Соли 1992 дар кишвар Калисои кореягии пресвитериании “Сонмин” ба фаъолият оғоз намуд, ки баъдан ба “Greace Somin” табдили ном кард.
Пресвитерианизм – як фирқаи протестантизм дар масеҳият мебошад. Он аз рӯи сохтори ташкилии калисоӣ, ки дар марказаш интихобӣ будани кашиш ва коҳин меистад, фарқ мекунад.
Бо гузашти панҷ сол дар Тоҷикистон калисои пентикосталии Кореяи ҷанубӣ – “Сонмин Сунбогим” ба таври фаъол ба кор оғоз кард. Он расман сабти ном ва хеле маъруф шуда буд. Он замон теъдоди пайравонаш ҳудуди 2,5 ҳазор нафар гуфта мешуд.
Пентикосталҳо – масеҳиёни евангелӣ, пайравони ҷамъияти ҷаҳонии пентикосталӣ мебошанд, ки дар ҳоли ҳозир яке аз равияҳои пурнуфузи протестантизм ба шумор меравад. Онҳо ба Таъмиди Руҳи Муқаддас таваҷҷуҳи бештар равона мекунанд.
Таълими пентикосталҳо аз даъват ба зиндагии намунавӣ, монанди даст кашидан аз шароб, тамоку, маводи мухаддир, бозиҳои саргармкунанда, суханҳои қабеҳ, ҳамчунин даъват ба меҳнатдӯстӣ, боэҳтиёт будан дар масоили оила ва никоҳ иборат аст. Бархе аз пайравони муҳофизакори ин равия дар ҳеч шароите ба даст силоҳ намегиранд.
Онҳо бо мусулмонҳо ба масҷид мераванд, вале ба тарзи масеҳиҳо дуо мекунанд.
– Тибқи қонуни иттиҳодияҳои динӣ роҳбар бояд шахрванди Тоҷикистон бошад, ман зодаи Тоҷикистон ва аз оилаи мусалмон ҳастам. Наметавонам теъдоди дақиқи пайравонамонро бигӯям, бисёриҳо аз ифшои динашон худдорӣ мекунанд.
Масеҳиҳое ҳастанд, ки дар хонаводаҳои мусалмон зиндагӣ мекунанд ва метарсанд дар бораи динашон ошкоро суҳбат кунанд. Онҳо ҳамроҳи мусалмонҳо ба масҷид мераванд, аммо бо шеваи масеҳӣ ибодат мекунанд. Аз тарси наздиконашон эътиқодоти динии худро пинҳон мекунанд.
Ҳар рӯз дар ин марказ наздики сесад нафар ибодат мекунад. Ҳатто аз дигар ноҳияҳо барои ибодат меоянд. Дуруст аст ки вақте пайравони нав меоянд, мо мепурсем, ки чӣ гуна, барои чӣ, шояд касе аз дӯстон онро даъват кардааст. Дуруст намешавад, агар одамони нав ба назди мо биёянд, вале мо ба онҳо таваҷҷуҳ накунем.
Барои мо син ва дини онҳое, ки ҳар рӯзи сешанбе ва ҷумъа барои ғизохурӣ инҷо меоянд, муҳим нест. Мо бо мусалмонҳо мушкиле надорем ва ҳамеша дуо мекунем, ки дар Тоҷикистон оромӣ бошад.
Ин мақола дар чорчӯби лоиҳаи IWPR “Субот дар Осиёи Миёна тавассути муколамаи озод” таҳия шудааст.